گر به دست آوریم دامن دوست |
گر به دست آوریم دامن دوست
|
|
همه او را شویم و خود همه اوست
|
آنکه او را در آب میجویی
|
|
همچو آیینه با تو رو در روست
|
تو تویی خود از میان برگیر
|
|
کز تویی تو رشته تو برتوست
|
گر شود کوزه کوزه گرنه شگفت
|
|
که بسی کاسه سوده گشت و سبوست
|
همه از یک درخت هست این چوب
|
|
که گهی صولجان و گاهی گوست
|
ها، که اسم اشارتست از اصل
|
|
الفتش را چو واو کردی هوست
|
انقلاب ضرورتست این جا
|
|
تا تو آن مغز بر کشی از پوست
|
مدتی توبه داشتیم، اکنون
|
|
که خرابات عشق در پهلوست
|
منشین تشنه، اوحدی، که ترا
|
|
پای در آب و جای بر لب جوست
|
| |
|
| |