ای شب تیره فرع گیسیویت |
ای شب تیره فرع گیسیویت
|
|
اصل کفر از سیاهی مویت
|
مه ز دیوان مهر خواسته نور
|
|
وجه آن گشته روشن از رویت
|
بیسخن دم ببسته طوطی را
|
|
شیوهی شکر سخن گویت
|
مشک را در فکنده خون به جگر
|
|
نکهت زلف عنبرین بویت
|
خورده چوگان طعنه سیب بهشت
|
|
از زنخدان گرد چون گویت
|
از طراوت بیتر زده
|
|
ماه نو را کمان ابرویت
|
اوحدی را ز زلف بشکسته
|
|
تیزی چشم و تندی خویت
|
| |
|
| |