چون بگذری دلم به تپیدن در اوفتد |
چون بگذری دلم به تپیدن در اوفتد
|
|
دستم ز غم به جامه دریدن در اوفتد
|
گر پرتوی ز روی تو افتد بر آسمان
|
|
ماهش چو مشتری به خریدن در اوفتد
|
ور قامتت به باغ درآید، ز شرم او
|
|
حالی به قد سرو خمیدن در اوفتد
|
پرواز مرغ جان نبود جز به کوی تو
|
|
روزی که اتفاق پریدن در اوفتد
|
جان کمترین نثار تو باشد ز دست ما
|
|
آن ساعتی که فرصت دیدن در اوفتد
|
دانم که: بر حکایت من رحمت آوری
|
|
وقتی گرت مجال شنیدن در اوفتد
|
خلوت نشین خیال تو گر در دل آورد
|
|
چون اوحدی به کوچه دویدن در اوفتد
|
| |
|
| |