جان و دل را بوی وصل آن دل و جان کی رسد؟ |
جان و دل را بوی وصل آن دل و جان کی رسد؟
|
|
وین شب تنهای تاریکی به پایان کی رسد؟
|
ای صبا، باز آمدن دورست یوسف را ز مصر
|
|
باز گو تا: بوی،پیراهن به کنعان کی رسد؟
|
حاصل عمر گرامی از جهان دیدار اوست
|
|
من به امیدم کنون، تا فرصت آن کی رسد؟
|
روز و شب چون گوی دستش در گریبان منست
|
|
دست من گویی: بدان گوی گریبان کی رسد؟
|
یار نارنجی قبا را من بنیر نجات آه
|
|
تا نرنجانم شبی، در دم به درمان کی رسد؟
|
مینویسم قصهها هر دم به خون دل، ولی
|
|
قصهی چون من گدایی پیش سلطان کی رسد؟
|
چشم من چون دور گشت از روی گل رنگش کنون
|
|
روی من بر پای آن سرو خرامان کی رسد؟
|
بنده فرمانم به هر چیزی که خاطر خواه اوست
|
|
گوش بر ره، چشم بر در، تا که فرمان کی رسد؟
|
اوحدی را چند گویی: بی سر و سامان چراست؟
|
|
زان ستمگر کار بیسامان به سامان کی رسد؟
|
| |
|
| |