جهان از باد نوروزی جوان شد |
جهان از باد نوروزی جوان شد
|
|
زمین در سایهی سنبل نهان شد
|
قیامت میکند بلبل سحرگاه
|
|
مگر گل فتنهی آخر زمان شد؟
|
ز رنگ سبزه و شکل ریاحین
|
|
زمین گویی به صورت آسمان شد
|
صبا در طرهی شمشاد پیچید
|
|
بنفشه خاک پای ارغوان شد
|
بهار آمد، بیا و توبه بشکن
|
|
که در وقتی دگر صوفی توان شد
|
ز رنگ و بوی گل اطراف بستان
|
|
تو پنداری بهشت جاودان شد
|
ولیکن اوحدی را برگ گل نیست
|
|
که او آشفتهی روی فلان شد
|
| |
|
| |