رخ تو بجز جور و خواری نداند |
رخ تو بجز جور و خواری نداند
|
|
دل من بجز بردباری نداند
|
ز بی یارمندی بنالند مردم
|
|
من از یارمندی، که یاری نداند
|
ز روزم چه پرسی؟ که چشم ترمن
|
|
بجز رنگ شبهای تاری نداند
|
من از داغ هجر تو هردم به نوعی
|
|
بگریم، که ابر بهاری نداند
|
چنان نقش رویت گرفتست چشمم
|
|
که نقش منش پیش داری نداند
|
ز پیش دلم شادمانی چه جویی؟
|
|
که غم دید و جز سوگواری نداند
|
دلم دانشی کز جهان کرد حاصل
|
|
گران نیز یادش نیاری نداند
|
ز عشق تو زارند خلقی ولیکن
|
|
کس این شیوه فریاد و زاری نداند
|
روانم ز جور لبت چون نسوزد؟
|
|
که با اوحدی سازگاری نداند
|
| |
|
| |