ای دل، بیا و در رخ آن حور مینگر |
ای دل، بیا و در رخ آن حور مینگر
|
|
بفگن حجاب ظلمت و در نور مینگر
|
برخیز و از شراب غمش مست گرد و باز
|
|
بنشین، در آن دو نرگس مخمور مینگر
|
یاری که دل ز دیدن او تازه میشود
|
|
مستورگو: مباش، مستور مینگر
|
بر خوان عشق حاجت دست دراز نیست
|
|
کوته نظر مباش و بهمنشور مینگر
|
وقتی که انگبین وصالش کنند بخش
|
|
خوی مگس مگیر و چو زنبور مینگر
|
تنگ شکر به سرد مزاجان بمان و تو
|
|
از گوشهای چو مردم محرور مینگر
|
همچون سگ حریص مکن قصد گردران
|
|
قصاب را ببین و به ساطور مینگر
|
علت حجاب میشود اندر میان خلق
|
|
دست از طمع بدار و به فغفور مینگر
|
نزدیک بار اگر ندهندت مجال قرب
|
|
بنشین و همچو اوحدی از دور مینگر
|
| |
|
| |