که میبرد خبر عاشقان شیفته حالش؟ |
که میبرد خبر عاشقان شیفته حالش؟
|
|
ز سجده گاه عبادت به پیش صدر جلالش
|
هزار دیده بر آن چهره ناظرند ولیکن
|
|
نمیرسد نظر هیچکس به کنه کمالش
|
مرا دلیست به حال از فراق صورت آن بت
|
|
که هیچ چاره ندانم بجز نهفتن حالش
|
سیاه شد چو شب تیره روز روشن بختم
|
|
ز محنت شب هجران دیر باز چو سالش
|
چه جای وصل؟ که بر آسمان رسم ز تفاخر
|
|
گرم به خواب میسر شود حضور خیالش
|
هزار فال گرفتم من از صحیفهی ایام
|
|
چو نام دوست نیامد، نداشتیم به فالش
|
به یاد دوست قناعت کن، اوحدی، که دل تو
|
|
به روز وصل ندیدیم و نیست مرد وصالش
|
| |
|
| |