به مسجد ره نمیدانم، گرفتار خراباتم |
به مسجد ره نمیدانم، گرفتار خراباتم
|
|
جزین کاری نمیدانم که: در کار خراباتم
|
خراب افتاد کار من، خرابات اختیار من
|
|
خراباتیست یار من، از آن یار خراباتم
|
ز دام زاهدی جستم، به قلاشی کمر بستم
|
|
ز بهر آن چنین مستم، که هشیار خراباتم
|
بگردان باده، ای ساقی، چو اندر خیل عشاقی
|
|
به من ده شربت باقی، که بیمار خراباتم
|
خرد میداشت در بندم، پدر میداد سوگندم
|
|
چو بار از خر بیفگندم، سبکبار خراباتم
|
تو گر جویای تمکینی، سزد با من که ننشینی
|
|
که گر در مسجدم بینی، طلبگار خراباتم
|
به گرد کویش از زاری، چو مستان در شب تاری
|
|
به سر میگردم از خواری، که پرگار خراباتم
|
دلم را زین گرانان چه؟ وزین بیهوده خوانان چه؟
|
|
مرا از پاسبانان چه؟ که بیدار خراباتم
|
چو جام بیخودی نوشم، بسان اوحدی جوشم
|
|
کنون چون مست و بیهوشم، سزاوار خراباتم
|
| |
|
| |