دگر رخت ازین خانه بر در نهادم |
دگر رخت ازین خانه بر در نهادم
|
|
دگر خاک آن کوچه بر سر نهادم
|
دگر پای صبر از زمین برگرفتم
|
|
دگر دست غارت به دل در نهادم
|
دگر عهد با نیستی تازه کردم
|
|
دگر بار هستی به خر بر نهادم
|
به بوی گل عارض او دل خود
|
|
در آن زلف چون سنبل تر نهادم
|
چنان دل به شمع رخ او سپردم
|
|
که با نور چشمش برابر نهادم
|
ز اشک چو خون بر رخ زعفرانی
|
|
چو لعل بدخشی به زر بر نهادم
|
مسلمان کنون ساختم اوحدی را
|
|
که در دست آن چشم کافر نهادم
|
| |
|
| |