صد بار ز مهرت ار بمیرم |
صد بار ز مهرت ار بمیرم
|
|
یک ذره دل از تو بر نگیرم
|
از شهرم اگر برون کنی سهل
|
|
بیرون مگذار از ضمیرم
|
از من نسزد شکایت تو
|
|
گر خار نهی و گر حریرم
|
ای کاج! مرا نسوختی هجر
|
|
دانند که بندهی اسیرم
|
یاد از تن همچو شیرش، ای دل
|
|
کم کن، که نه یوز این پنیرم
|
من نشکنم این خمار هرگز
|
|
کز عشق سرشته شد خمیرم
|
چون درد تو نیست هیچ دردی
|
|
زان هیچ دوا نمیپذیرم
|
بر گور من ار گذر کنی تو
|
|
برخیزم و دامنت بگیرم
|
دوشم به فلک رسید ناله
|
|
و امروز به چرخ شد نفیرم
|
گر پیر شود سرم چه سودست؟
|
|
چون دل نشود مرید پیرم
|
حال دل من بکس مگویید
|
|
کین نامه غلط کند دبیرم
|
از مهر تو بست چرخ نقشم
|
|
با عشق تو داد دایه شیرم
|
بگذار به محنت اوحدی را
|
|
گو من ز محبتت بمیرم
|
| |
|
| |