روزی بر آن شمع چو پروانه بسوزم |
روزی بر آن شمع چو پروانه بسوزم
|
|
در خویش زنم آتش و مردانه بسوزم
|
چون با من بیگانه غمش را سر خویشست
|
|
با خویش در آمیزم و بیگانه بسوزم
|
دیوانه شوم، سر به خرابات برآرم
|
|
بر خویش دل عاقل و دیوانه بسوزم
|
گر آتش اندوه برین آب بماند
|
|
هم رخت براندازم و هم خانه بسوزم
|
در وصل دلم را نه به پیمانه دهد می
|
|
در میفگنم آتش و پیمانه بسوزم
|
یاران همه در گلشن وصلند به شادی
|
|
من چند درین گلخن ویرانه بسوزم؟
|
گر بر گذرم دام نهد، اوحدی، این بار
|
|
هم دام بدرانم و همه دانه بسوزم
|
| |
|
| |