من مستم و ز مستی در یار میگریزم |
من مستم و ز مستی در یار میگریزم
|
|
زنار بسته محکم، زین نار میگریزم
|
هر چند بادهی او مرد افگنست و قاتل
|
|
من جای خویش دیدم، هشیار میگریزم
|
بر خار مینشینم، گل را ز دور بینم
|
|
تا دشمنم نگوید: کز خار میگریزم
|
چون ماهی به شستم، در دامم و به دستم
|
|
با آنکه از کف او بسیار میگریزم
|
با یار بود میلم وقتی به غار بودن
|
|
اکنون که یار برگشت از غار میگریزم
|
بار و خری که با من دیدی بسان عیسی
|
|
زان خر بیوفتادم، زان بار میگریزم
|
ماهی که دور بودی وز ما نفور بودی
|
|
چون یار اوحدی شد ز اغیار میگریزم
|
| |
|
| |