ما چشم جهانیم، که این راز بدیدیم |
ما چشم جهانیم، که این راز بدیدیم
|
|
پوشیده رخ آن بت طناز بدیدیم
|
هم صورت او از همه نقشی بشنیدیم
|
|
هم لهجهی او در همه آواز بدیدیم
|
آن قامت و بالا، که بجز ناز ندانست
|
|
بیعشوه خرامان شد و بیناز بدیدیم
|
پیش از زحل و زهره و برجیس بگفتیم
|
|
ما طلعت خورشید یک انداز بدیدیم
|
چون شمع به یک لمعه گران نور نمودیم
|
|
صد بار زبان در دهن گاز بدیدیم
|
تا گشت وجود و عدم ما متساوی
|
|
او را ز وجود همه ممتاز بدیدیم
|
زین کهنه قفس باز نگردیم و ز بندش
|
|
تا سوی فلک فرصت پرواز بدیدیم
|
یاران قدیمی، که ز ما روی نهفتند
|
|
چون پرده تنک شد همه را باز بدیدیم
|
سازیست بزرگ این تن و ما کوشش بسیار
|
|
کریدم که ماهیت این ساز بدیدیم
|
از عجز بدین در ننهادست کسی پای
|
|
ما سر بنهادیم چو اعجاز بدیدیم
|
دوش اوحدی از واقعه ما را خبری داد
|
|
هم شکر که یک واقعه پرداز بدیدیم
|
| |
|
| |