ای صبا، حال من بدو برسان |
ای صبا، حال من بدو برسان
|
|
نه چنان سرسری، نکو برسان
|
سخن من نه بیش گوی و نه کم
|
|
آنچه من گویمت، بگو، برسان
|
به زبان کسش مده پیغام
|
|
خود سخن گوی و روبرو برسان
|
نامه با خودنگاه دار و چو او
|
|
با تو گوید که، نامه کو؟ برسان
|
گر مجالت نباشد اول روز
|
|
فرصتی نیکتر بجو، برسان
|
قصهی این غریب سرگشته
|
|
پیش آن ماه تندخو برسان
|
حلقهای باز کن ز طرهی او
|
|
حلقه بگذاشتیم، بو برسان
|
سخن چشم همچو جوی مرا
|
|
بنگار بهانه جو برسان
|
اوحدی گر چه در غمش یکتاست
|
|
تو سلام هزار تو برسان
|
| |
|
| |