ترا رسد گره مشک بر قمر بستن |
ترا رسد گره مشک بر قمر بستن
|
|
به گاه شیوهگری لعل بر شکر بستن
|
کمر به کشتن ما گر ببستهای سهلست
|
|
بیا، که حلقه بکوبیم ازین کمر بستن
|
مرا که روی تو باید چه کار باد گری؟
|
|
چو پای درد کند شرط نیست سر بستن
|
دگر به پند من، ای مدعی، زبان مگشای
|
|
که لب نخواهم ازین ماجرا دگر بستن
|
ز من مدار صبوری طمع، که نتوانم
|
|
ز بهر سنگدلی سنگ بر جگر بستن
|
به چند وجه بکردم نصیحت دل خویش
|
|
میسرم نشد از روی او نظر بستن
|
گر اوحدی در خلوت به روی غیر ببست
|
|
به روی دوست مروت نبود دربستن
|
| |
|
| |