نظری گر ز سر لطف به کارم کردی |
نظری گر ز سر لطف به کارم کردی
|
|
شادمان چون گل و خرم به بهارم کردی
|
جاودان گفتمی آن خنجر و بازو را شکر
|
|
با خود ار زانکه ببری چو شکارم کردی
|
اگر آن غنچه دهن را سر مهری بودی
|
|
در دل از کیسه چرا آن همه خارم کردی
|
خرم از گل بدر افتادی و بار از گرداب
|
|
اگر از راه کرم دست به بارم کردی
|
تنگ دستم، چه شدی گر به وفا دستی تنگ
|
|
ز سر لطف در آغوش و کنارم کردی؟
|
از درخت قد و باغ رخ تو کم چه شود؟
|
|
دامن ار پر گل و سیب و به و نارم کردی
|
به غلامی نشمردی دل من شاهان را
|
|
با غلامان خود ار دوست شمارم کردی
|
کاج! لعلی ز لبش بستدمی، تا بر من
|
|
سهل بودی اگر این باده خمارم کردی
|
نشوی در پی آزار دل من یک روز
|
|
گر شبی گوش بدین نالهی زارم کردی
|
پس ازین شام جدایی چه شدی گر سحری؟
|
|
تا به بستان در حجره گذارم کردی
|
اوحدی، گر به قبولی برسیدی ز لبش
|
|
زود بر مرکب اقبال سوارم کردی
|
| |
|
| |