شب هجرانت، ای دلبر، شب یلداست پنداری |
شب هجرانت، ای دلبر، شب یلداست پنداری
|
|
رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری
|
قدم بالای چون سرو تو خم کردست و این مشکل
|
|
که بالای تو گر گوید: نکردم، راست پنداری
|
دمی نزدیک مهجوران نیایی هیچ و ننشینی
|
|
طریق دلنوازی از جهان برخاست پنداری
|
دلت سختست و مژگان تیر، در کار من مسکین
|
|
بدان نسبت که مژگان خار و دل برجاست پنداری
|
خطا زلفت کند، آخر دلم را در گنه آری
|
|
جنایت خود کنی و آنگاه جرم از ماست پنداری
|
ز هجر عنبر زلف و فراق درد دندانت
|
|
دو چشم اوحدی هر شب یکی دریاست پنداری
|
| |
|
| |