بکوش و روی مگردان ز جور و بارکشی |
بکوش و روی مگردان ز جور و بارکشی
|
|
مگر مراد دل خویش در کنار کشی
|
چو اختیار دلت عشق روی دلداریست
|
|
ضرورتست که جورش به اختیار کشی
|
به یاد او قدح زهر ناب میباید
|
|
که همچو شربت شیرین خوشگوار کشی
|
به هر صفت که میسر شود بکن جهدی
|
|
که خویش را به سر کوی آن نگار کشی
|
ز جاه و دولت دنیا دگر چه میطلبی؟
|
|
سعادت تو همین بس که جور یار کشی
|
اگر به آخر عمر این مراد خواهی یافت
|
|
روا بود که همه عمرش انتظار کشی
|
چو اوحدی دلت ار با گلیست حیف مدار
|
|
ز بهر خاطر گل گر جفای خار کشی
|
| |
|
| |