با چنان شیوه و شیرینی و دلبندی و شنگی |
با چنان شیوه و شیرینی و دلبندی و شنگی
|
|
نتوان دل به تو دادن، که به جوری و به جنگی
|
آهوی چشم تو، ای ترک کمربند کمانکش
|
|
دل شیران بیابان برباید ز پلنگی
|
چون سبکدل نشوم در کف چنگ تو؟ که روزی
|
|
در نیاری ز جفا با من بیدل سرسنگی
|
هر دمت رای کسی باشد و اندیشهی جایی
|
|
من ندانم که تو خود بر چه طریقی و چه ینگی
|
سپر انداختهام پیش جفا و ستم تو
|
|
که به ابرو چو کمانی و به بالا چو خدنگی
|
از تو امید چه دارم؟ که به یک عهد نپایی
|
|
با تو همراه چه باشم؟ که به یک بوسه بلنگی
|
آن چنان خوی بد و طبع ستمگر که تو داری
|
|
به ز ما مرد نیابی، که صبوریم و درنگی
|
نشوم با تو چو سوسن دو زبان گر تو نباشی
|
|
باز چون گل به دورویی و چو نرگس به دو رنگی
|
بس که چون چنگ به ناکام به نالم ز غم تو
|
|
کام دل گر ز تو اکنون بستانم، که به چنگی
|
گر نداری چو ملک طبع مخالف بچه معنی
|
|
اوحدی با تو چو شهدست و تو با او چو شرنگی
|
| |
|
| |