زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست |
زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست
|
|
راه هزار چاره گر از چار سو ببست
|
تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
|
|
بگشود نافهای و در آرزو ببست
|
شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
|
|
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست
|
ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت
|
|
این نقشها نگر که چه خوش در کدو ببست
|
یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم
|
|
با نعرههای قلقلش اندر گلو ببست
|
مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع
|
|
بر اهل وجد و حال در های و هو ببست
|
حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست
|
|
احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست
|
| | |
| |