منم که گوشه میخانه خانقاه من است |
منم که گوشه میخانه خانقاه من است
|
|
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
|
گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
|
|
نوای من به سحر آه عذرخواه من است
|
ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله
|
|
گدای خاک در دوست پادشاه من است
|
غرض ز مسجد و میخانهام وصال شماست
|
|
جز این خیال ندارم خدا گواه من است
|
مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
|
|
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است
|
از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
|
|
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است
|
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
|
|
تو در طریق ادب باش و گو گناه من است
|
| | |
| |