دل سراپرده محبت اوست |
دل سراپرده محبت اوست
|
|
دیده آیینه دار طلعت اوست
|
من که سر درنیاورم به دو کون
|
|
گردنم زیر بار منت اوست
|
تو و طوبی و ما و قامت یار
|
|
فکر هر کس به قدر همت اوست
|
گر من آلوده دامنم چه عجب
|
|
همه عالم گواه عصمت اوست
|
من که باشم در آن حرم که صبا
|
|
پرده دار حریم حرمت اوست
|
بی خیالش مباد منظر چشم
|
|
زان که این گوشه جای خلوت اوست
|
هر گل نو که شد چمن آرای
|
|
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست
|
دور مجنون گذشت و نوبت ماست
|
|
هر کسی پنج روز نوبت اوست
|
ملکت عاشقی و گنج طرب
|
|
هر چه دارم ز یمن همت اوست
|
من و دل گر فدا شدیم چه باک
|
|
غرض اندر میان سلامت اوست
|
فقر ظاهر مبین که حافظ را
|
|
سینه گنجینه محبت اوست
|
| | |
| |