دل من در هوای روی فرخ |
دل من در هوای روی فرخ
|
|
بود آشفته همچون موی فرخ
|
بجز هندوی زلفش هیچ کس نیست
|
|
که برخوردار شد از روی فرخ
|
سیاهی نیکبخت است آن که دایم
|
|
بود همراز و هم زانوی فرخ
|
شود چون بید لرزان سرو آزاد
|
|
اگر بیند قد دلجوی فرخ
|
بده ساقی شراب ارغوانی
|
|
به یاد نرگس جادوی فرخ
|
دوتا شد قامتم همچون کمانی
|
|
ز غم پیوسته چون ابروی فرخ
|
نسیم مشک تاتاری خجل کرد
|
|
شمیم زلف عنبربوی فرخ
|
اگر میل دل هر کس به جایست
|
|
بود میل دل من سوی فرخ
|
غلام همت آنم که باشد
|
|
چو حافظ بنده و هندوی فرخ
|
| | |
| |