نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد |
نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
|
|
بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد
|
کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
|
|
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد
|
باغبانا ز خزان بیخبرت میبینم
|
|
آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد
|
رهزن دهر نخفتهست مشو ایمن از او
|
|
اگر امروز نبردهست که فردا ببرد
|
در خیال این همه لعبت به هوس میبازم
|
|
بو که صاحب نظری نام تماشا ببرد
|
علم و فضلی که به چل سال دلم جمع آورد
|
|
ترسم آن نرگس مستانه به یغما ببرد
|
بانگ گاوی چه صدا بازدهد عشوه مخر
|
|
سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد
|
جام مینایی می سد ره تنگ دلیست
|
|
منه از دست که سیل غمت از جا ببرد
|
راه عشق ار چه کمینگاه کمانداران است
|
|
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد
|
حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
|
|
خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد
|
| | |
| |