مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند |
مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند
|
|
که اعتراض بر اسرار علم غیب کند
|
کمال سر محبت ببین نه نقص گناه
|
|
که هر که بیهنر افتد نظر به عیب کند
|
ز عطر حور بهشت آن نفس برآید بوی
|
|
که خاک میکده ما عبیر جیب کند
|
چنان زند ره اسلام غمزه ساقی
|
|
که اجتناب ز صهبا مگر صهیب کند
|
کلید گنج سعادت قبول اهل دل است
|
|
مباد آن که در این نکته شک و ریب کند
|
شبان وادی ایمن گهی رسد به مراد
|
|
که چند سال به جان خدمت شعیب کند
|
ز دیده خون بچکاند فسانه حافظ
|
|
چو یاد وقت زمان شباب و شیب کند
|
| | |
| |