دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس |
دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
|
|
نسیم روضه شیراز پیک راهت بس
|
دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش
|
|
که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس
|
وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه دل
|
|
حریم درگه پیر مغان پناهت بس
|
به صدر مصطبه بنشین و ساغر مینوش
|
|
که این قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس
|
زیادتی مطلب کار بر خود آسان کن
|
|
صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس
|
فلک به مردم نادان دهد زمام مراد
|
|
تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس
|
هوای مسکن ملوف و عهد یار قدیم
|
|
ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس
|
به منت دگران خو مکن که در دو جهان
|
|
رضای ایزد و انعام پادشاهت بس
|
به هیچ ورد دگر نیست حاجت ای حافظ
|
|
دعای نیم شب و درس صبحگاهت بس
|
| | |
| |