اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول |
اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول
|
|
رسد به دولت وصل تو کار من به اصول
|
قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا
|
|
فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول
|
چو بر در تو من بینوای بی زر و زور
|
|
به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول
|
کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم
|
|
که گشتهام ز غم و جور روزگار ملول
|
من شکسته بدحال زندگی یابم
|
|
در آن زمان که به تیغ غمت شوم مقتول
|
خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت
|
|
که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول
|
دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد
|
|
بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول
|
چه جرم کردهام ای جان و دل به حضرت تو
|
|
که طاعت من بیدل نمیشود مقبول
|
به درد عشق بساز و خموش کن حافظ
|
|
رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول
|
| | |
| |