تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم |
تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
|
|
تبسمی کن و جان بین که چون همیسپرم
|
چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست
|
|
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم
|
بر آستان مرادت گشادهام در چشم
|
|
که یک نظر فکنی خود فکندی از نظرم
|
چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک الله
|
|
که روز بیکسی آخر نمیروی ز سرم
|
غلام مردم چشمم که با سیاه دلی
|
|
هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم
|
به هر نظر بت ما جلوه میکند لیکن
|
|
کس این کرشمه نبیند که من همینگرم
|
به خاک حافظ اگر یار بگذرد چون باد
|
|
ز شوق در دل آن تنگنا کفن بدرم
|
| | |
| |