به تیغم گر کشد دستش نگیرم |
به تیغم گر کشد دستش نگیرم
|
|
وگر تیرم زند منت پذیرم
|
کمان ابرویت را گو بزن تیر
|
|
که پیش دست و بازویت بمیرم
|
غم گیتی گر از پایم درآرد
|
|
بجز ساغر که باشد دستگیرم
|
برآی ای آفتاب صبح امید
|
|
که در دست شب هجران اسیرم
|
به فریادم رس ای پیر خرابات
|
|
به یک جرعه جوانم کن که پیرم
|
به گیسوی تو خوردم دوش سوگند
|
|
که من از پای تو سر بر نگیرم
|
بسوز این خرقه تقوا تو حافظ
|
|
که گر آتش شوم در وی نگیرم
|
| | |
| |