چرا نه در پی عزم دیار خود باشم |
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
|
|
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
|
غم غریبی و غربت چو بر نمیتابم
|
|
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
|
ز محرمان سراپرده وصال شوم
|
|
ز بندگان خداوندگار خود باشم
|
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
|
|
که روز واقعه پیش نگار خود باشم
|
ز دست بخت گران خواب و کار بیسامان
|
|
گرم بود گلهای رازدار خود باشم
|
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
|
|
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
|
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
|
|
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
|
| | |
| |