چندان که گفتم غم با طبیبان |
چندان که گفتم غم با طبیبان
|
|
درمان نکردند مسکین غریبان
|
آن گل که هر دم در دست بادیست
|
|
گو شرم بادش از عندلیبان
|
یا رب امان ده تا بازبیند
|
|
چشم محبان روی حبیبان
|
درج محبت بر مهر خود نیست
|
|
یا رب مبادا کام رقیبان
|
ای منعم آخر بر خوان جودت
|
|
تا چند باشیم از بی نصیبان
|
حافظ نگشتی شیدای گیتی
|
|
گر میشنیدی پند ادیبان
|
| | |
| |