ای آفتاب آینه دار جمال تو |
ای آفتاب آینه دار جمال تو
|
|
مشک سیاه مجمره گردان خال تو
|
صحن سرای دیده بشستم ولی چه سود
|
|
کاین گوشه نیست درخور خیل خیال تو
|
در اوج ناز و نعمتی ای پادشاه حسن
|
|
یا رب مباد تا به قیامت زوال تو
|
مطبوعتر ز نقش تو صورت نبست باز
|
|
طغرانویس ابروی مشکین مثال تو
|
در چین زلفش ای دل مسکین چگونهای
|
|
کشفته گفت باد صبا شرح حال تو
|
برخاست بوی گل ز در آشتی درآی
|
|
ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو
|
تا آسمان ز حلقه به گوشان ما شود
|
|
کو عشوهای ز ابروی همچون هلال تو
|
تا پیش بخت بازروم تهنیت کنان
|
|
کو مژدهای ز مقدم عید وصال تو
|
این نقطه سیاه که آمد مدار نور
|
|
عکسیست در حدیقه بینش ز خال تو
|
در پیش شاه عرض کدامین جفا کنم
|
|
شرح نیازمندی خود یا ملال تو
|
حافظ در این کمند سر سرکشان بسیست
|
|
سودای کج مپز که نباشد مجال تو
|
| | |
| |