تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو |
تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو
|
|
پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو
|
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
|
|
کز سر صدق میکند شب همه شب دعای تو
|
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
|
|
قال و مقال عالمی میکشم از برای تو
|
دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
|
|
گوشه تاج سلطنت میشکند گدای تو
|
خرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همند
|
|
این همه نقش میزنم از جهت رضای تو
|
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
|
|
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو
|
شاهنشین چشم من تکیه گه خیال توست
|
|
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو
|
خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
|
|
حافظ خوش کلام شد مرغ سخنسرای تو
|
| | |
| |