بیا بیا، که نسیم بهار میگذرد |
بیا بیا، که نسیم بهار میگذرد
|
|
بیا، که گل ز رخت شرمسار میگذرد
|
بیا، که وقت بهار است و موسم شادی
|
|
مدار منتظرم، وقت کار میگذرد
|
ز راه لطف به صحرا خرام یک نفسی
|
|
که عیش تازه کنم، چون بهار میگذرد
|
نسیم لطف تو از کوی میبرد هر دم
|
|
غمی که بر دل این جان فگار میگذرد
|
ز جام وصل تو ناخورده جرعهای دل من
|
|
ز بزم عیش تو در سر خمار میگذرد
|
سحرگهی که به کوی دلم گذر کردی
|
|
به دیده گفت دلم: کان شکار میگذرد
|
چو دیده کرد نظر صدهزار عاشق دید
|
|
که نعره میزد هر یک که: یار میگذرد
|
به گوش جان عراقی رسید آن زاری
|
|
از آن ز کوی تو زار و نزار میگذرد
|
| |
|
| |