باز غم بگرفت دامانم، دریغ |
باز غم بگرفت دامانم، دریغ
|
|
سر برآورد از گریبانم دریغ
|
غصه دمدم میکشم از جام غم
|
|
نیست جز غصه گوارانم، دریغ
|
ابر محنت خیمه زد بر بام دل
|
|
صاعقه افتاد در جانم، دریغ
|
مبتلا گشتم به درد یار خود
|
|
کس نداند کرد درمانم، دریغ
|
در چنین جان کندنی کافتادهام
|
|
چاره جز مردن نمیدانم، دریغ
|
الغیاث! ای دوستان، رحمی کنید
|
|
کز فراق یار قربانم، دریغ
|
جور دلدار و جفای روزگار
|
|
میکشد هر یک دگرسانم، دریغ
|
گر چه خندم گاه گاهی همچو شمع
|
|
در میان خنده گریانم، دریغ
|
صبح وصل او نشد روشن هنوز
|
|
در شب تاریک هجرانم، دریغ
|
کار من ناید فراهم، تا بود
|
|
در هم این حال پریشانم، دریغ
|
نیست امید بهی از بخت من
|
|
تا کی از دست تو درمانم؟ دریغ
|
لاجرم خون خور، عراقی، دم به دم
|
|
چون نکردی هیچ فرمانم، دریغ
|
| |
|
| |