ای دیده، بدار ماتم دل |
ای دیده، بدار ماتم دل
|
|
کو در خطری فتاد مشکل
|
خون شد ز فراق یار و از یار
|
|
جز خون جگر دگر چه حاصل؟
|
عمری بتپید بر در یار
|
|
آن خسته جگر، چو مرغ بسمل
|
چون دید به عاقبت که دلدار
|
|
در خانهی او نکرد منزل
|
دل در پی وصل یار جان داد
|
|
و آن یار نشد، دریغ، حاصل
|
بر خاک درش فتاد و جان داد
|
|
آن قطرهی خون، که خوانیش دل
|
چون یاور نیست بخت با ما
|
|
از بهر چه میسرشتمان گل؟
|
ای کاش که بود ما نبودی!
|
|
کز بودن ماست کار باطل
|
ای یار، مبر ز من به یک بار
|
|
پیوسته ازین شکسته مگسل
|
در بحر فراق تو فتادم
|
|
دریاب، مگر فتم به ساحل
|
مگذار که هم چنین بماند
|
|
بیچاره عراقی از تو غافل
|
| |
|
| |