دل گم شد، ازو نشان نمییابم |
دل گم شد، ازو نشان نمییابم
|
|
آن گم شده در جهان نمییابم
|
زان یوسف گم شده به عالم در
|
|
پیدا و نهان نشان نمییابم
|
تا گوهر شب چراغ گم کردم
|
|
ره بر در دوستان نمییابم
|
تا بلبل خوش نوا ز باغم رفت
|
|
بوی گل و گلستان نمییابم
|
تا آب حیات رفت از جویم
|
|
عیش خوش جاودان نمییابم
|
سیر آمدم از حیات خود، زیراک
|
|
بی او ز حیات آن نمییابم
|
سرمایه برفت و سود میجویم
|
|
زان است که جز زیان نمییابم
|
آن یوسف خویش را کجا جویم
|
|
چون در همه کن فکان نمییابم
|
هم بر در دوست باشد ار باشد
|
|
از خود بجزین گمان نمییابم
|
بر خاک درش روم بنالم زار
|
|
چاره بجز از فغان نمییابم
|
چون جانش عزیز دارم، ار یابم
|
|
دل، کز غم او امان نمییابم
|
تا بر من دلشده بگرید زار
|
|
یک مشفق مهربان نمییابم
|
تا یک نفسی مرا دهد یاری
|
|
یک یار درین زمان نمییابم
|
یاری ده خویشتن درین ماتم
|
|
جز دیدهی خونفشان نمییابم
|
بر خوان جهان چه مینشینم من؟
|
|
چون لقمه جز استخوان نمییابم
|
برخیزم ازین جهان بی حاصل
|
|
نقدی چو درین دکان نمییابم
|
خواهم که شوم به بام عالم بر
|
|
چه چاره؟ که نردبان نمییابم
|
خواهم که کشم ز چه عراقی را
|
|
افسوس که ریسمان نمییابم
|
| |
|
| |