ای دوست، بیا، که ما توراییم |
ای دوست، بیا، که ما توراییم
|
|
بیگانه مشو، که آشناییم
|
رخ بازنمای، تا ببینیم
|
|
در بازگشای، تا درآییم
|
هر چند نهایم در خور تو
|
|
لیکن چه کنیم؟ مبتلاییم
|
چون بیتو نهایم زنده یک دم
|
|
پیوسته چرا ز تو جداییم؟
|
چون عکس جمال تو ندیدیم
|
|
بر روی تو شیفته چراییم؟
|
آن کس که ندیده روی خوبت
|
|
در حسرت تو بمرد، ماییم
|
ماییم کنون و نیم جانی
|
|
بپذیر ز ما، که بینواییم
|
تا دور شدیم از بر تو
|
|
دور از تو همیشه در بلاییم
|
بس لایق و در خوری تو ما را
|
|
هر چند که ما تو را نشاییم
|
آنچ از تو سزد به جای ما کن
|
|
نه آنچه که ما بدان سزاییم
|
هم زان توایم، هر چه هستیم
|
|
گر محتشمیم و گر گداییم
|
از عشق رخ تو چون عراقی
|
|
هر دم غزلی دگر سراییم
|
| |
|
| |