تا کی همه مدح خویش گوییم؟ |
تا کی همه مدح خویش گوییم؟
|
|
تا چند مراد خویش جوییم؟
|
بر خیره قصیده چند خوانیم؟
|
|
بیهوده فسانه چند گوییم؟
|
ای دیده بیا، که خون بگرییم
|
|
وی بخت، بیا، که خوش بموییم
|
ما را چو به کام دشمنان کرد
|
|
آن یار که دوستدار اوییم
|
نگذاشت که با سگان کویش
|
|
گرد سر کوی او بپوییم
|
دانم که روا ندارد آن خود
|
|
کز باغ رخش گلی ببوییم
|
زین به نبود، کز آب دیده
|
|
خیزیم و گلیم خود بشوییم؟
|
گردی است به راه در، عراقی
|
|
آن گرد ز راه خود بروبیم
|
| |
|
| |