عاشقی دانی چه باشد؟ بیدل و جان زیستن |
عاشقی دانی چه باشد؟ بیدل و جان زیستن
|
|
جان و دل بر باختن، بر روی جانان زیستن
|
سوختن در هجر و خوش بودن به امید وصال
|
|
ساختن با درد و پس با بوی درمان زیستن
|
تا کی از هجران جانان ناله و زاری کنم؟
|
|
از حیات خود به جانم، چند ازین سان زیستن؟
|
بس مرا از زندگانی، مرگ کو، تا جان دهم؟
|
|
مرگ خوشتر تا چنین با درد هجران زیستن
|
ای ز جان خوشتر، بیا، تا بر تو افشانم روان
|
|
نزد تو مردن به از تو دور و حیران زیستن
|
بر سر کویت چه خوش باشد به بوی وصل تو
|
|
در میان خاک و خون افتان و خیزان زیستن؟
|
از خودم دور افگنی، وانگاه گویی: خوش بزی
|
|
بیدلان را مرگ باشد بیتو، ای جان، زیستن
|
هان! عراقی، جان به جانان ده، گران جانی مکن
|
|
بعد از این بیروی خوب یار نتوان زیستن
|
| |
|
| |