تا تو در حسن و جمال افزودهای |
تا تو در حسن و جمال افزودهای
|
|
دل ز دست عالمی بربودهای
|
در جهان این شور و غوغا از چه خاست؟
|
|
گر جمال خود به کس ننمودهای
|
گوی در میدان حسن افگندهای
|
|
نیکوان را چاکری فرمودهای
|
پرده از چهره زمانی دور کن
|
|
کافتابی را به گل اندودهای
|
چون نباشم من سگ درگاه تو؟
|
|
چون بدین نام خوشم بستودهای
|
در جهان بیهوده میجستم تو را
|
|
خود تو در جان عراقی بودهای
|
| |
|
| |