الا قم، واغتنم یوم التلاقی |
الا قم، واغتنم یوم التلاقی
|
|
و در بالکاس وارفق بالرفاقی
|
بده جامی و بشکن توبهی من
|
|
خلاصم ده ازین زهد نفاقی
|
مشعشعة اذا اسکرت منها
|
|
فلا اضحوا الی یوم التلاقی
|
ازان باده که اول دادی، ای دوست
|
|
بده بار دگر، گر هست باقی
|
و ان لم یبق فیالدن الحمیا
|
|
تدارک بالرحیق من الحداقی
|
مرا باده مده، بوی خودم ده
|
|
که از بوی تو سرمستیم، ساقی
|
اما تسقی کوس الوصل یوما
|
|
الی کم کاس هجران تساق
|
به وصلت شاد کن جانم، کزین بیش
|
|
ندارد طاقت هجران عراقی
|
| |
|
| |