نگویی باز: کای غم خوار چونی؟ |
نگویی باز: کای غم خوار چونی؟
|
|
همیشه با غم و تیمار چونی؟
|
کجایی؟ با فراقم در چه کاری؟
|
|
جدا افتاده از دلدار چونی؟
|
مرا دانی که بیمارم ز تیمار
|
|
نپرسی هیچ: کای بیمار چونی؟
|
نیاری یاد از من: کای ز غم زار
|
|
درین رنج و غم بسیار چونی؟
|
مرا گر چه ز غم جان بر لب آمد
|
|
نخواهی گفت: کای غم خوار چونی؟
|
تو گر چه بینیم غلتان به خون در
|
|
نگویی آخر: ای افگار چونی؟
|
سحرگه با خیالت دیده میگفت:
|
|
که هر شب با من بیدار چونی؟
|
خیالت گفت: کری نیک زارم
|
|
ز بهر تو، که هر شب زار چونی؟
|
سگ کویت عراقی را نگوید
|
|
شبی: کای یار من، بی یار چونی؟
|
| |
|
| |