درین ره گر به ترک خود بگویی |
درین ره گر به ترک خود بگویی
|
|
ببینی کان چه میجویی خود اویی
|
تو جانی و چنان دانی که: جسمی
|
|
تو دریایی و پنداری که جویی
|
تویی در جمله عالم آشکارا
|
|
جهان آیینهی توست و تو اویی
|
نمیدانم چو بحر بیکرانی
|
|
چرا پیوسته در بند سبویی؟
|
ز بیرنگی تو را چون نیست رنگی
|
|
از آن در آرزوی رنگ و بویی
|
به گرد خود برآ، یک بار، آخر
|
|
به گرد هر دو عالم چند پویی؟
|
مراد خود هم از خود بازیابی
|
|
عراقی، گر به ترک خود بگویی
|
| |
|
| |