الا ای خریدار مغز سخن |
الا ای خریدار مغز سخن
|
|
دلت برگسل زین سرای کهن
|
کجا چون من و چون تو بسیار دید
|
|
نخواهد همی با کسی آرمید
|
اگر شهریاری و گر پیشکار
|
|
تو ناپایداری و او پایدار
|
چه با رنج باشی چه با تاج و تخت
|
|
ببایدت بستن به فرجام رخت
|
اگر ز آهنی چرخ بگدازدت
|
|
چو گشتی کهن نیز ننوازدت
|
چو سرو دلارای گردد به خم
|
|
خروشان شود نرگسان دژم
|
همان چهرهی ارغوان زعفران
|
|
سبک مردم شاد گردد گران
|
اگر شهریاری و گر زیردست
|
|
بجز خاک تیره نیابی نشست
|
کجا آن بزرگان با تاج و تخت
|
|
کجا آن سواران پیروزبخت
|
کجا آن خردمند کندآوران
|
|
کجا آن سرافراز و جنگی سران
|
کجا آن گزیده نیاکان ما
|
|
کجا آن دلیران و پاکان ما
|
همه خاک دارند بالین و خشت
|
|
خنک آنک جز تخم نیکی نکشت
|
نشان بس بود شهریار اردشیر
|
|
چو از من سخن بشنوی یادگیر
|
| | |
| |