پادشاهی شاپور ذوالاکتاف

به شاهی برو آفرین خواندند چو یک چند بگذشت بر شاه روز به شبگیر شاپور یل برنشست ز خاور چو خورشید بنمود تاج چنان بد که یک روز با تاج و گنج چنین تا برآمد برین چندگاه چو بر زد سر از برج شیر آفتاب ببود آن شب و خورد و گفت و شنید چو پالیزبان گفت و موبد شنید بسی برنیامد برین روزگار چو شب دامن روز اندر کشید عرض‌گاه و دیوان بیاراستند یکی مرد بود از نژاد سران برانوش چون پاسخ نامه دید ز شاهیش بگذشت پنجاه سال ز شاپور زان‌گونه شد روزگار