به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت |
به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت
|
|
به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت
|
ازین بهتر نمیدانم طریق مهربانی را
|
|
که ننشینم ز پا تا جان دهم از مهر در پایت
|
توانم آن زمان در عشق لاف دردمندی زد
|
|
که از درمان گریزم تا بمیرم در تمنایت
|
خوش آن مردن که بر بالین خویشت بینم و باشد
|
|
اجل در قبض جان تن مضطرب من در تماشایت
|
چو روز مرگ دوزندم کفن بهر سبکباری
|
|
روان کن جانب من تاری از جعد سمن سایت
|
چو روی منکران عشق در محشر سیه گردد
|
|
نشان رو سفیدیهای ما بس داغ سودایت
|
چه مردم کش نگاهست این که جان محتشم بادا
|
|
بلا گردان مژگان سیاه و چشم شهلایت
|
| |
|
| |