نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست |
نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست
|
|
گنج خرابهی دل اندوهگین ماست
|
یاد تو زود چون رود از دل که همرهش
|
|
در اولین قدم نفس آخرین ماست
|
به خاک درگهت چه تفاوت اگر نهیم
|
|
سر بر زمین که کوی بلا سرزمین ماست
|
از کینه جوئی تو شکایت کنم چرا
|
|
کز شوخی آن چه نیست به یاد تو کین ماست
|
از توسن هوس ز ازل چون پیادهایم
|
|
رخش مراد تا به ابد زیر زین ماست
|
نور جبین ما نه ز تاثیر طاعت است
|
|
داغی کهن ز لاله رخی بر جبین است
|
ای مرغ دل حذر که خدنگ افکنی عجیب
|
|
از ابروان کشیده کمان در کمین ماست
|
در بزم او همیشه ملولم که ناگهان
|
|
افتد به فکر او که چرا همنشین ماست
|
تا میکنیم محتشم از لعل او سخن
|
|
ملک سخن تمام به زیر نگین ماست
|
| |
|
| |