چو یار تیغ ستیز از نیام کین بدر آرد |
چو یار تیغ ستیز از نیام کین بدر آرد
|
|
زمانه دست تعدی ز آستین بدر آرد
|
زند چو غمزهی و خویش را به لشگر دلها
|
|
کرشمه صد سپه فتنه از کمین بدر آرد
|
اگر ز شعبدهی عشق گم شود دل خلقی
|
|
چو بنگری سر از آن جعد عنبرین بدر آرد
|
امین عشق گذارد نگین مهر چو بر دل
|
|
ز خاک صبح جزا مهر آن زمین بدر آید
|
پس از هزار محل جویمش جریده جویابم
|
|
فلک ز رشگ نگهبانی از زمین به در آرد
|
نهان به کس منشین و چنان مکن که جنونم
|
|
گرفته دامنت از بزم عیش تن بدر آرد
|
رسد نسیم گل پند محتشم به تو روزی
|
|
که سبزه است سر از اوراق یاسمین بدر آرد
|
| |
|
| |